Anioł wagi ciężkiej

Jednakże nie o kilogramy, tudzież tuszę anioła chodzi....

Bynajmniej!

Anioł jest zgrabny, wiotki i powabny jak zwykle. Nawet bardziej niż zwykle. 

Bo deska długa i zgrabna była, nie chciało mi się ciąć, więc nadprogramowe 10 cm postanowiłam zostawić, przyczyniając się tym samym do powstania wyjątkowo smukłej postaci.

Ale ciężar jaki spoczął na ramionach owego Anioła był wyjątkowego kalibru.

Otóż praca maiła być prezentem z okazji ślubu.

Ale od kogo! Nie od koleżanki, nie od siostry, nawet nie od rodziców...

Tylko od Pana Młodego dla Panny Młodej!

No, no, no...pomyślałam...to MUSI dobrze wróżyć przyszłości tej pary.

Trochę miałam stracha w związku z tym kalibrem...ale Pan Narzeczony (jeszcze) miał wizję jak powinien wyglądać ów Prezentowy Anioł, obejrzawszy wcześniej moją liczną gromadkę skrzydlatych.

Więc tak na prawdę nie było trudno, ale jednak dopóki  Anioła nie została obfotografowana, z bliska , z daleka oraz  od góry do dołu, a następnie ,,wysłana" do akceptacji drogą mailową- lekki niepokój był...

Na szczęście casting wypadł dobrze, i moja deska poleci na ślub a potem na wesele.

W takich okolicznościach mogłam już zdjąć swoją duszę z ramienia 

i spokojnie zająć się mniej stresującą pracą.

Nawet Pompon wyraźnie się odprężył 

I tak oto  skończenia doczekał się anioł przeznaczony na wymiankę, dwa pola maków, jedna babka w długiej sukni i wielkim kapeluszu ze złotym piórem, oraz jeden anioł co się trzyma drzewa. Dlaczego? Nie wiadomo...Ale żeby nie było niestosownych domysłów dostał  poważny i poetycki tytuł 

,,W Rajskim Ogrodzie,,

Ten - na wymiankę (replika ,,Anioła w złocie")

Dwa pola z makami:

,,Złote pióro,,

***

Musicie wiedzieć, ze żadna moja praca nie powstała pod nieobecność Pompona. 

Towarzyszy mi ZAWSZE podczas malowania.

Najchętniej pakuje się na kolana, ale że jest już całkiem sporym kotkiem trochę mi nie wygodnie.

Dlatego znajduje sobie inne lokum ale zawsze ma mnie i moje pędzle na oku.

No chyba, że mu się przyśnie...

No. I tak sobie malowaliśmy, malowaliśmy....

Aż nam się odechciało.

Koniec pracy - ogłaszam niedzielę!

Idziemy spać. 

***

Bardzo, bardzo dziękuję wszystkim za odwiedziny oraz komentarze. 

Za każde miłe słowo , za serdeczność , za motywację do pracy.

Blog ,,uzależnia", pochłania sporo czasu, którego i tak już mam niedostatek ale też własnie motywuje i dyscyplinuje mnie do tego żeby tworzyć, żeby pracować.

Dziękuję że jesteście.